عطر مادرانگی

​بهتر است بگوییم عاشقانه تا اینکه بگوییم مادرانه 

وقتی که خوابیدن نگاهشان میکنم و معصومیت و ان شیطانت های ازار دهنده روز که هر کار میکندد که بیشتر ناراحتت کنند دلم ضعف میرود و از خودم بدم می اید که چرا چند ساعت پیش عصبانی شدم و غمگینش کردم . از روزی که پا به دنیایم گذاشتند یادم است شبها هر موقع و به هر بهانه که پا میشوم بوسه بر گونه هایشان میزنم و قربانشان میرومم و میخوابم فرق ندارد ده بار باشد یا کمتر و بیشتر. روزهایی که ببشتر اذیتم کردند شبها با اینکه ارزو دارم صبح نشود گاهی اما بیشتر غمگین میشوم از رفتاری که داشتم شرمنده . عاشقانه های یک مادر هیچوقت تمامی ندارد این تنها عشقی هست که وقتی امد بدون بهانه ای تا عمق جانت رسوخ میکند تا جانت به خاک سپرده شود خدایا این عشق را به همه ی زنان سرزمین  بچشان.

 (البته ناگفته نماند صبرش و رو چندین برابر دعا کنید بده به همه و بخصوص من)

وارد زادگاهم میشوم کنار هم خون ها و هم ریشه هایم هستم اما چقدر احساس غریبی دارم گاهی حس میکنم نکند مثل اصحاب کهف صدها سال خوابیدم و الان بیدارم که انقدر همه چیز عوض شده است اصلا عوض شده است یا عوضی شده . گاهی نگاه بهت زده ام روی شمایل رنگارنگ و موهای پریشانشان خشک میشود گاهی بدون اراده اه از قلبم برمیخیزد بخاطر باورهایشان واقعا چه شد که اینگونه خیلی از چیزها عادی شده البته میگم عادی اگه برای من عادی بود انقدر درونم اتیش بپا نمیشد شرمندگی نمیگذارد خیالم اسوده شود و رد شوم همیشه درونم یک نوع اضطراب است مثل روزی که فردای ان امتحان شفاهی داشتم و میترسیدم همه چیز یادم رود میترسم یادم رود جواب هایی که باید به امام زمانم بدهم اصلا ببینم جوابی دارم فک کنم امتحانم رو صفر صفر بشم اصلا در جواب این که تو چرا در ان لحظه سکوتت را نشکستی چه بگویم؟ ایا شرمندگی جواب قانع کننده ای میتواند باشد.😟

خدایا ماه رجب و شعبان به غفلت گذشت و همچنان انگونه که شایسته بندگی توست نتوانستم بندگی کنم خدایا خودت دستانم را سفت بگیر و ولم نکن و پا به پا کمکم کن تا رمضانت را انگونه که تو میپسندی سپری کنم از غافلان نباشم نمازم برای تو خالص باشد روزه ام صرف تحمل گرسنگی نباشد و تمام جوارح ام روزه باشد قلبم را از کینه بندگانت پاک کن . کمکم کن در این یک ماه خانه تکانی قلبم به بهترین شکل انجام شود تا در عید تو مهر و امضا مهدی در کارنامه اعمال افرین باشد برای تلاشم . ای خدای مهربانم تو را به رحمانیتت دستم را رها نکن تا بتوانم قدمهایم را استوار بردارم 

گاهی خجالت میکشم از اینکه نامم مادر است بخاطر ناشکری هایم . گاهی دلم میخواهد ساعت ها مرخصی بگیرم از این مادر بودن نمیدانم من ناشکرم یا خسته ام اما میدانم خیلی تنهام . شهر غریب بدون حمایت مادر با دو بچه کوچک بازیگوش که گاهی هر دو باهم شروع به داد و بیداد میکنن انگار مامور شده اند من در امتحان شکرگذاری مردود شوم و من شاگرد تنبل انقدر نمره ام خراب میشود که با هیچ تک ماده ای نمیتوانم خودم را ببخشم و فقط عذاب ان همراهم میشود . کاش میشد گاهی حرف زدنمان با خدا دوطرفه باشد یعنی بتوانم صدایش را بشنوم که در اغوشم میگیرد و دلداریم میدهد نیاز دادم بشنوم که میگویید بنده من میدانم دارد بر تو سخت میگذرد اشتباه کردی اما من گذشتم . گاهی دام میخواهد حافضه بچه هایم پاک شود از رفتار نامناسبم اخر بچه یک یا سه ساله چه میفهمد کار درست و اشتباه را که من نمیتوانم خودم را کنترل کنم . خدایا فقط میتوانم برای بار هزاروم بگوییم ببخشید و تکرار نمیشود خودت کمکم کن که تکرار نشود من جز تو پنهایی ندارم

خورشید خانم از خواب بیدار شده و خمیازه ای کشیده و منتظر بلند شدن است زمستان است اما اسمان شهر ما بوی بهار و عید میدهد صدای خوش پرندگان درخت لیموی توی باغچه چهره بیرون پنجره را جذاب تر کرده . و من چقدر خوشبختم که خدایی دارم که خالق این زیبایی هاست چقدر سکوت قشنگی فضا را گرفته در واقع سکوت از دنیای ادمهاست وگرنه صدای باد و پرندگان فضا را دلنشین کرده خودم را ببشتر زیر پتو میکشم و دوباره شکر میکنم خدایی را که این همه زیبایی را به چشمان و گوش هایم هدیه کرده و چه بد میشویم گاهی فقط ما نیمه خالی لیوان را میبینیم